Faire aimer la littérature; Interview met Michel Boiron over literatuuronderwijs

Samenvatting

Op de schouders van de docent rust de zware taak om zijn klas ervan te overtuigen dat literatuuronderwijs leuk kan zijn. Het spreekt voor zich dat dit geen gemakkelijke opgave is. Onmogelijk is het echter niet. De Fransman Michel Boiron bewees onlangs dat men geen briljant pedagoog hoeft te zijn om de leerlingen voor literatuur te interesseren. In een workshop, die op een viertal plaatsen in ons land gehouden werd, deed hij op een boeiende manier een alternatieve aanpak van het literatuuronderwijs uit de doeken.
Boiron is directeur van een pedagogisch centrum in Cap d'Ail, waar cursisten van uiteenlopende niveaus hun Franse taalvaardigheid kunnen opvijzelen. De organisatie van de workshop was in handen van het Katholiek Pedagogisch Centrum te Den Bosch en de Franse ambassade. In dit nummer een verslag van de workshop en van een persoonlijk gesprek dat Annette Bogtstra en Alma van Til na afloop van de bijeenkomst met Boiron voerden.

In de klassen vijf en zes vwo en in klas vijf havo wordt een derde deel van de Franse les aan literatuur besteed. Voor de leerlingen die net de vierde klas achter de rug hebben betekent dit een flinke omschakeling. In de lagere klassen ligt de nadruk namelijk op het opbouwen van de leesvaardigheid en dit gebeurt veelal aan de hand van korte en gemakkelijke teksten. Het lezen van deze verhaaltjes staat echter in groot contrast met de leesarbeid die in de hoogste klassen verricht moet worden. Zowel qua vorm als qua inhoud gaat het niveau in één klap omhoog, wat voor de nodige problemen zorgt. Na het lezen van de eerste bladzijden originele Franstalige literatuur hebben de leerlingen dan ook al gauw hun oordeel klaar. Franse boeken zijn moeilijk en het lezen ervan is niet iets dat je voor je plezier doet.